Arhiv tekstova
07.03.2003
Pjer Paolo Pasolini (1922-1975)
Na današnji dan, 1922. godine, rođen je u talijanskom gradu Bolonji jedan od najvećih redatelja u povijesti svjetske kinematografije Pier Paolo Pasolini, jedna od najosobenijih, najprovokativnijih i najtalentiranijih ličnosti svjetske umjetnosti prošlog stoljeća.
Živući sto života u jednom, pišući sjajnu poeziju, slikajući, glumeći, ali i sablažnjavajući puritance i kler, malograđane i racionaliste, ovaj je uvjereni intelektualac (anarholiberalne i) ljevičarske provenijencije, uz to deklarirani homoseksualac i čovjek sklon svim drugim porocima, do svog proboja u svijet(u) filma, činio svakojake nepodobštine (neprimjerene velikanu njegova kova), od pljačkanja benzinske crpke, do pomaganja kriminalcima da pobjegnu iz zatvora. I pored stalnog sukoba s javnim redom i mirom i sudovima, recenzentima i dežurnim čuvarima općeuvriježenog morala (ili baš zato) napisao je sjajne zbirke poezije (»Poesie di Casarsa«, 1942., »Le ceneri di Gramsci« iz 1957.), knjige (»Ragazzi di vita«, 1955., »Una vita violenta«, 1959.), režirao antologijske filmove: »Accatone«, »Mamma Roma« (1962.), »La ricotta«, »La rabbia« (1963), »Comizi d amore«, te - iako, ne samo da je bio ateist, već i žestoki oporbenjak rimokatilačnkoga uče-nja, vjere i morala, sjajni film baziran na novozavjetnomu spisu, »Il Vagelo secondo Matteo« - možda i najbolje filmsko ostvarenje o Isusovom životu, premda, naravno jednako kritizirano od vjernika i crkvenih autoriteta kao i sva njegova ostala umjetnička djela. Svakako valja još pomenuti i filmove »Edipo Re«, »Amore e rabbia« (1968), »Teorema« (1969), koji je, suprotno zdravom razumu (a malo li je toga u našemu životu), nagrađen od strane Internacionalnoga ureda katoličkoga filma u Veneciji, a osuđen od marksističkih ljevičara, i Pasolinijevih »suboraca« iz KP Italije. Svoje remek-djelo je snimio 1972. Bio je to film »Il Decamerone«, a kasniji mu filmovi nisu toliko dobri. Radio je i u teatru i postavio na kazališne scene čak pet svojih tragedija, u razdoblju od 1965. do smrti.
Umro je 2. studenog 1975. nakon što ga je nakon kratke i žučne rasprave ubio mladi ljubavnik, sedamnaestogodišnji naturščik Pino Rana Pelosi, čest akter njegovih kasnijih filmova o životu na socijalnoj (i) urbanoj margini.
R. G. Tilly
